Jedną z przyczyn problemów z widzeniem może być stożek rogówki. To rzadka choroba degeneracyjna, w której przebiegu pojawiają się zmiany w strukturze rogówki – zamiast naturalnego dla siebie kształtu kulistego przyjmuje ona kształt uwypuklonego stożka. Schorzenie występuje na całym świecie: szacuje się, że dotyka jednej na tysiąc osób. Jakie są przyczyny powstania stożka rogówki? Które objawy mogą wskazywać na rozwój choroby? Odpowiedzi znajdziesz w poniższym artykule.

Rogówka i jej funkcje

Ludzki narząd wzroku składa się z gałki ocznej, nerwu wzrokowego i mięśni okoruchowych. Gałka oczna ma budowę warstwową. Na zewnątrz znajduje się błona włóknista, pod nią położona jest błona naczyniowa, zaś wewnątrz umiejscowiona jest błona nerwowa. Jedną z najważniejszych części błony zewnętrznej jest rogówka. To przezroczysta struktura odpowiedzialna za załamywanie i skupianie wpadającego do oka światła. Pełni ona także ważną rolę ochronną, zapewniając zabezpieczenie przed przedostawaniem się do oka ciał obcych. Rogówka nie jest unaczyniona, natomiast jej cechą jest bogate unerwienie.

Czym jest stożek rogówki?

Choroba powoduje ścieńczenie, a wraz z nim uwypuklenie środkowej części rogówki. Takie zniekształcenie sprawia, że nie jest ona w stanie właściwie spełniać swoich funkcji. Nieuchronnie prowadzi to do pogorszenia widzenia: może skutkować pogłębieniem obecnej wady wzroku lub pojawieniem się astygmatyzmu nieregularnego. Na szczęście istnieją skuteczne metody leczenia stożka rogówki, pozwalające chorym normalnie funkcjonować.

Przyczyny stożka rogówki

Etiologia stożka rogówki nie została jeszcze do końca poznana. Choroba może mieć zarówno podłoże genetyczne, jak i rozwijać się na skutek zaburzeń endokrynologicznych. Na podstawie dotychczasowych rozpoznań można z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że największe ryzyko zachorowania dotyczy osób nawykowo pocierających oczy oraz alergików.

Objawy stożka rogówki

W związku z tym, że stożek rogówki najczęściej nie wywołuje dolegliwości bólowych, choroba przez długi czas może rozwijać się bezobjawowo. W bardziej zaawansowanych stadiach schorzenie może powodować takie dolegliwości, jak:

• pieczenie i zaczerwienienie oczu,

• swędzenie oczu,

• pojawienie się efektu halo wokół źródła światła,

• pogorszenie ostrości wzroku,

• widzenie mnogie,

• światłowstręt.

Wykrycie stożka rogówki możliwe jest jedynie na podstawie przeprowadzenia szczegółowych badań okulistycznych (m.in. topografii rogówki).

Leczenie stożka rogówki

Wybór metody leczenia zależy od stopnia zaawansowania stożka rogówki oraz nasilenia jego objawów. We wczesnych fazach choroby najczęściej wystarcza korekcja okularowa lub zastosowanie miękkich soczewek kontaktowych. Późniejsze etapy wymagają użycia soczewek twardych – ich noszenie wpływa na równomierne załamywanie się wpadających do oka promieni światła. Wysoce skuteczną metodą zahamowania lub spowolnienia rozwoju schorzenia jest także leczenie operacyjne. Zabiegi przeprowadza się z użyciem innowacyjnych metod korygowania stożka rogówki: Cross-Linking, Topoguided czy wszczepienia pierścieni Intacs.