Nadwzroczność, zwana także dalekowzrocznością jest jedną z dwóch najczęściej spotykanych wad wzroku. Szacuje się, że w Polsce dotyka ona nawet 25% populacji. Schorzenie to może mieć podłoże genetyczne, ale także może być wywołane na skutek niektórych chorób lub zatruć. Na szczęście wraz z rozwojem medycyny okulistycznej, pacjenci zmagający się z nadwzrocznością mogą pokonać to schorzenie nie tylko doraźnie - za pomocą okularów czy soczewek kontaktowych - ale u jego podstawy - przy użyciu chirurgii laserowej.
Czym jest nadwzroczność?
Okuliści wyróżniają obecnie dwie przyczyny nadwzroczności - zbyt słaby układ optyczny lub zbyt krótką gałkę oczną. W pierwszym przypadku powodem może być spłaszczona soczewka lub rogówka - w tym drugim - krótka gałka oczna sprzyjąca skupianiu się wiązek światła poza siatkówką. To właśnie, gdy promienie światła trafiają nie stricte na siatkówkę, a poza jej obręb, widziany przez pacjenta obraz staje się nieostry i wówczas możemy stwierdzić wystąpienie hiperopii. Do głównych objawów nadwzroczności należy słabe widzenie z bliska, częste uczucie zmęczenia oczu oraz bóle głowy. Nadwzroczność fizjologiczna występuje naturalnie u dzieci poniżej 7. roku życia i z czasem powinna samoczynnie zaniknąć. Poza tym wyróżniamy dalekowzroczność jawną, utajoną i starczą. Tej ostatniej nie należy mylić ze starczowzrocznością.
U kogo najczęściej występuje nadwzroczność?
Nadwzroczność najczęściej ma podłoże genetyczne. Jeśli ta wada wzroku występowała u naszych rodziców lub dziadków, istnieje duże prawdopodobieństwo, że i my ją dziedziczymy. Poza tym schorzenia takie jak cukrzyca czy odklejenie siatkówki zwiększają ryzyko rozwoju wady. Również niektóre substancje mają toksyczny wpływ na nasz narząd wzroku. Zatrucie ołowiem lub jadem kiełbasianym podobnie jak wspomniane wcześniej schorzenia zwiększa ryzyko wystąpienia nadwzroczności. Dalekowzroczność może rozwijać się przez wiele i początkowe objawy często bywają bagatelizowane przez pacjentów. To właśnie dlatego, tak ważna jest profilaktyka narządu wzroku.
Metody leczenia nadwzroczności
Najprostszą metodą leczenia dalekowzroczności jest stosowanie okularów korekcyjnych lub szkieł kontaktowych. Nie jest to jednak najwygodniejszy sposób, a poza tym skupia się on na niwelowaniu objawów, a nie na samym źródle wady. Z roku na rok coraz więcej pacjentów decyduje się zatem na trwałe leczenia, m.in. przy pomocy laserowej korekcji wzroku czy refrakcyjnej wymiany soczewki. Zabiegi laserowe zawdzięczają swoją popularność wysokiej skuteczności i bezpieczeństwu. Cały zabieg trwa zaledwie 20 minut i jest całkowicie bezbolesny dla pacjenta. Metodę tę wykorzystuje się przy leczeniu nadwzroczności, krótkowzroczności i astygmatyzmu. Refrakcyjna wymiana soczewki stanowi doskonałą alternatywę dla pacjentów, którzy nie kwalifikują się do zabiegu laserowej korekcji wzroku. Przed każdym zabiegiem musimy przejść oczywiście szereg badań kontrolnych, które pozwolą określić najlepszą metodę leczenia dla naszego oka.
