Stożek rogówki to choroba, która z wiekiem postępuje i zwykle atakuje oboje oczu. Nie jest to zwykła wada wzroku, gdyż na skutek osłabienia włókien kolagenowym na powierzchni oka dochodzi do zakrzywienia rogówki, która przyjmuje stożkowaty kształt. To z kolei nie tylko wpływa na pogorszenie widzenia, ale może także powodować bóle oczu i głowy. Dla właściwego leczenia stożka rogówki kluczowe jest wczesne rozpoznanie. Jakie są przyczyny tego schorzenia i czym się ono objawia? Jakie metody wykorzystuje się podczas terapii?

 

Stożek rogówki to degeneracyjna, postępująca choroba oczu. W wyniku schorzenia rogówka pacjenta z czasem staje się coraz cieńsza i przybiera stożkowaty kształt. To z kolei wpływa znacznie na powstawanie zaburzeń widzenia i nieregularny astygmatyzm. Objawy te nasilają się wraz z rozwojem choroby. Nieleczony stożek rogówki może doprowadzić do miejscowego pęknięcia błony Descemeta, powodując ból i zamglenie widzenia. Nieleczony stożek rogówki może doprowadzić do konieczności przeprowadzenia operacji przeszczepu rogówki.  To właśnie dlatego ważne jest możliwe jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby. 

 

Doraźnie w leczeniu stożka rogówki wykorzystuje się twarde i hybrydowe soczewki kontaktowe. Jeśli chcemy jednak podjąć walkę z przyczyną choroby, a nie jej objawami - lepszym rozwiązaniem będzie skorzystanie z zabiegi Cross Linking oraz topoguided. Niezwykle mocne może się także okazać Wszczepienie pierścieni Itancs. O doborze metody leczenia decyduje lekarz w porozumieniu z pacjentem na podstawie szczegółowych badań kwalifikujących. 

 

Mimo rozwoju medycyny, lekarze nadal nie są w stanie jednoznacznie określić przyczyn powstawania tego schorzenia. Najprawdopodobniej największy wpływ na rozwój stożka rogówki mają jednak obciążenia genetyczne. Szacuje się, że prawdopodobieństwo zachorowania dzieci osób zmagających się ze stożkiem rogówki wynosi 10%. Choroba ta może być także wywołana licznymi chorobami współistniejącymi - zespołem Downa, astmą, alergią, a nawet przez wiosenne zapalenie spojówek i rogówki. Należy także pamiętać, iż intensywne pocieranie oczu może doprowadzić do przyspieszenia rozwoju stożka rogówki. 

 

Zazwyczaj pierwsze objawy stożka rogówki możemy zaobserwować w wieku dojrzewania, a szczyt choroby przypada między 20 a 30 rokiem życia pacjenta. Jako że najczęściej choroba rozwija się powoli, pierwsze objawy bywają bagatelizowane. Wczesne wykrycie choroby jest jednak kluczowe dla wdrożenia skutecznego leczenia. Na które objawy warto zatem zwrócić uwagę? 

 

Stożek rogówki zwykle atakuje jedno oko, jednak w 90% przypadków z czasem choroba dotyka obu oczu. Schorzenie to objawia się zaczerwienieniem i swędzeniem oczu oraz nadwrażliwością na światło. Z czasem pacjenci zwracają także uwagę na występowanie efektu halo wokół źródeł światła oraz rozmywanie się obrazów. Popularnym objawem jest również pogorszenie widzenia nocnego. Stożek rogówki może rozwijać się już nawet u kilkuletnich dzieci - jeśli dostrzeżemy, że nasze dziecko często pociera oczy - czym prędzej powinniśmy udać się na wizytę okulistyczną u renomowanego specjalisty.