Nowoczesna medycyna szczęśliwie oferuje kilka bardzo bezpiecznych i skutecznych metod skorygowania stożka rogówki, a także zahamowania jego dalszego rozwoju. Nie jest już konieczny przeszczep rogówki. Gdy okulary przestają pomagać w poprawie widzenia, podobnie, jak twarde soczewki kontaktowe, lekarz okulista może zaproponować alternatywne rozwiązania. Chirurgiczne leczenie stożka rogówki oznacza konieczność zrezygnowania z pewnych aktywności na czas do kilku tygodni, po czasie rekonwalescencji jednak możliwy będzie powrót do zupełnej sprawności, a także do pracy zawodowej.
Nie ma właściwie zawodów, których nie wolno wykonywać mając stożek rogówki. Nawet u zawodowych kierowców zdarza się to schorzenie, ale tak długo, jak wzrok jest wystarczająco dobry, by prowadzić samochód, a pacjent podejmuje kroki, by zniwelować skutki stożka rogówki, prawo jazdy pozostaje w mocy. U osób z wadami wzroku prawo jazdy wydawane jest na krótszy okres czasu, a informacja o wadzie wzroku widnieje na dokumencie. Nie ma jednak zasad mówiących jednoznacznie, że stożek rogówki decyduje o możliwości pracy w danym zawodzie. Może być jedynie koniecznie zwolnienie lekarskie na okres kilku tygodni po operacji, a w ekstremalnych przypadkach czas ten może wydłużyć się do kilku miesięcy.
Czym właściwie jest stożek rogówki?
To schorzenie atakujące rogówkę, czyli zewnętrzną część gałki ocznej. Istnieją dwie podstawowe funkcje rogówki. Pierwszą jest ochrona gałki ocznej. Drugą, być może istotniejszą - skupianie promieni słonecznych na siatkówce dzięki czemu widzimy. W wyniku osłabienia się rogówki staje się ona cienka i odkształca się, przyjmując kształt stożka, zamiast kulistego. Efektem są objawy takie jak nadwrażliwość na światło, zamazane widzenie, pogorszenie widzenia, zwłaszcza w ciemnościach, efekt halo wokół przedmiotów, smugi za źródłem światła. Stożek może rozwijać się latami i stopniowo pogarszać wzrok pacjenta. Początkowo korygować go można za pomocą specjalnych twardych soczewek, z czasem jednak to nie wystarczy i konieczne może być leczenie operacyjne.
Leczenie stożka rogówki i kiedy można powrócić do pracy
Obecnie polecane są dwie główne metody leczenia stożka rogówki. Jedna z nich to pierścienie śródrogówkowe, czyli pierścienie Intacs. Wprowadza się je do stworzonych wcześniej w oku tunelików, a ich zadaniem jest utrzymanie rogówki w odpowiednim kształcie. W przypadku stożka, rogówka odkształca się dlatego, że staje się zbyt cienka. Pierścienie Intacs pozwalają na jej usztywnienie i w ten sposób zniwelowanie skutków jej odkształcenia.
Drugą możliwością jest laserowa operacja korygująca wzrok. W przypadku stożka rogówki łączy się ją z cross-linkingiem, który polega na tworzeniu nowych wiązań między włóknami kolagenowymi. Rogówka składa się właśnie z włókien kolagenowych, a zbyt mała ilość połączeń między nimi oznacza jej osłabienie i powoduje, że staje się cienka, co sprzyja powstawaniu stożka. Jej wzmocnienie dzięki zabiegowi cross-linkingu wspomaga zapobieganie pogłębieniu się stożka.
Czas rekonwalescencji po operacji może być różny. Wiele zależy od indywidualnych uwarunkowań. Bezpośrednio po operacji na oko zakładana jest specjalna soczewka opatrunkowa. Lekarz może pozwolić na jej zdjęcie już następnego dnia, może być też jednak tak, że będzie trzeba ją pozostawić na oku nawet przez tydzień. Na ogół lekarze zalecają oszczędzanie oczu przez kilka tygodni po operacji, okulista może też wypisać zwolnienie lekarskie. Wielu pacjentów skarży się na nadwrażliwość na światło w pierwszych dniach po zabiegu, niewskazana jest więc praca przed komputerem. W przypadku innych zawodów wiele zależy od środowiska - np. czy w powietrzu występują zanieczyszczenia lub pyły, które mogłyby dostać się do oka i spowodować infekcję.