​Stożek rogówki występuje u jednej na 2000 osób. Nie jest to więc szalenie powszechne schorzenie, nie należy go jednak bagatelizować. Polega na samoistnym osłabieniu rogówki i jej zniekształceniu. Zdrowa rogówka ma kształt zaokrąglony, kulisty. Pełni w oku funkcje ochronne, ale także jest w dużej mierze odpowiedzialna za zbieranie promieni słonecznych na siatkówce, co jest konieczne, abyśmy widzieli. W przypadku odkształcenia rogówki przybiera ona kształt stożka - stąd nazwa schorzenia. Powoduje to zaburzenie widzenia, coraz poważniejszy astygmatyzm. Kilkanaście lat temu choroba nie była powszechnie rozpoznawana, często była ignorowana, okuliści po prostu przepisywali coraz silniejsze okulary pacjentom, którzy coraz częściej musieli przychodzić na kontrole, bo szkła korekcyjne nie dawały już efektu. Jedynym trwałym rozwiązaniem był przeszczep rogówki.

Na szczęście medycyna poszła do przodu. Obecnie istnieje kilka metod niwelowania skutków powstania stożka rogówki, a wręcz zapobiegnięcia dalszego rozwoju choroby. Są one szybkie, skuteczne i bezpieczne, również dla dzieci.

Występowanie stożka rogówki u dzieci

Stożek rogówki stosunkowo rzadko objawia się u małych dzieci. Często jednak u maluchów zauważany jest astygmatyzm, który w miarę upływu czasu rozwija się i okazuje się, że powodem jego powstania było właśnie osłabienie rogówki. Na tym etapie najczęściej stożek rogówki jest już dość rozwinięty. Często dzieci w wieku szkolnym zauważają u siebie objawy pogorszenia wzroku. Warto zwrócić na to uwagę i jak najszybciej udać się do okulisty. Jeśli dodatkowo w rodzinie występował już stożek rogówki, prawdopodobieństwo, że dziecko również będzie go mieć jest większe, choroba ta bowiem uznawana jest za dziedziczną. Innym powodem powstawania stożka rogówki może być intensywne i częste pocieranie oczu. Dość powszechnie zdarza się to alergikom, zwłaszcza w okresie nasilenia objawów uczulenia, gdy oczy swędzą i pieką najbardziej.

Objawy stożka rogówki obejmują najczęściej zaczerwienienie oczu i ich pieczenie. Nierzadka jest też nadwrażliwość na światło, efekt halo wśród przedmiotów, smugi ciągnące się za źródłami światła, pogorszenie widzenia w ciemności bądź poliopia, czyli widzenie mnogie. Wiele z tych objawów przypomina zwykłe przemęczenie oczu, ale nigdy nie wolno ich ignorować.

Operacyjne leczenie stożka rogówki

Jak zostało wspomniane, przeszczep rogówki nie jest już jedyną opcją na uleczenie wzroku osoby ze stożkiem rogówki. Dostępne są nowoczesne metody pozwalające na zniwelowanie skutków schorzenia i ochronę rogówki przed dalszym odkształcaniem się.

Na początkowym etapie choroby wystarczyć mogą twarde soczewki kontaktowe. Są to charakterystyczne soczewki, nieco inne od powszechnych miękkich szkieł stosowanych do korygowania innych wad wzroku. Soczewki twarde są nieco mniejsze i zdecydowanie sztywniejsze. Ich zadaniem jest utrzymać rogówkę w odpowiednim kształcie. Jest to jednak jedynie doraźne działanie pozwalające na poprawę wzroku osoby ze stożkiem rogówki, ale nie rozwiązujące problemu.
Dlatego też okulista może polecić jedną z metod operacyjnych leczenia stożka rogówki. Pierwszą opcją jest wszczepienie do rogówki tak zwanych pierścieni Intacs. Pierścienie mają kształt półkolisty i wprowadza się je do oka z pomocą lasera femtosekundowego. Pierścienie utrzymują rogówkę w odpowiednim kształcie i pozwalają ją przemodelować, by ponownie była okrągła, co poprawi również jakość widzenia.

Najnowocześniejszą bodaj metodą niwelowania stożka rogówki jest operacja laserowa połączona z cross-linkingiem. Dzięki zabiegowi laserowemu korygowana jest wada wzroku, a cross-linking to dodatkowy zabieg polegający na tworzeniu nowych wiązań między włóknami kolagenowymi w rogówce, co wzmacnia ją i utwardza.