W ciągu całego naszego życia w organizmie zachodzą pewne zmiany. To zrozumiałe, że organizm 60-latka nie funkcjonuje już tak sprawnie jak u 20-latka. Dotyczy to przede wszystkim wzroku. Większość osób po czterdziestce zaczyna skarżyć się na pogorszenie jakości widzenia. Pojawiające się w tym czasie problemy z widzeniem związane są ze stopniowym obniżaniem sprawności narządu wzroku. Dlaczego tak się dzieje? Co powoduje, że wraz z wiekiem widzimy coraz gorzej?
Wzrok po czterdziestce
Pogorszenie jakości widzenia u wielu osób może pojawić się już po czterdziestce. Nie jest to jednak reguła, zależy to bowiem od wielu czynników. Prowadzony tryb życia, predyspozycje genetyczne, ogólny stan zdrowia, a nawet stosowana dieta – to wszystko może wpływać na stan naszych oczu. Wiele osób po czterdziestce zaczyna mieć problem z wyraźnym widzeniem przedmiotów znajdujących się blisko. Najwięcej trudności sprawia czytanie i wykonywanie prac manualnych wymagających dużej precyzji. W początkowej fazie wada wzroku może być na tyle niewielka, że wystarczy odsunięcie książki na nieco większą odległość. Jednak z biegiem czasu problem zaczyna być coraz bardziej uciążliwy. Niestety, wiele osób zwleka lub zupełnie rezygnuje z wizyty u okulisty, uważając, że pogorszenie wzroku w tym wieku to coś zupełnie normalnego i nic nie da się z tym zrobić. Współczesna medycyna dysponuje jednak metodami pozwalającymi cieszyć się dobrym widzeniem w każdym wieku.
Prezbiopia – gdy oko nie pracuje już tak jak kiedyś
Jedną z najczęstszych dolegliwości występujących u osób starszych jest prezbiopia (starczowzroczność). Wraz z wiekiem zmniejsza się elastyczność niektórych elementów tworzących gałkę oczną. Dotyczy to przede wszystkim soczewki. Im jesteśmy starsi, tym nasze soczewki stają się coraz bardziej twarde. Utrata elastyczności zaburza naturalną zdolność oczu do akomodacji, czyli przystosowywania się do oglądania obiektów znajdujących się w różnych odległościach. Początki tego procesu pojawiają się już w wieku 40 lat, jednak największe nasilenie zyskują u osób po sześćdziesiątce. Utracie elastyczności soczewki towarzyszy osłabienie mięśni okoruchowych, co doprowadza to problemów z dostosowaniem mocy skupiającej układu optycznego. W efekcie zaczynamy mieć coraz większy problem w ostrością widzenia z bliży. Najpopularniejszą metodą korekcji starczowzroczności jest noszenie odpowiednio dobranych okularów. Moc szkieł musi być precyzyjnie dopasowana do stopnia upośledzenia akomodacji. W prezbiopii stosuje się szkła plusowe.
Zaćma, czyli świat za mgłą
Chorobą oczu występującą głównie u osób starszych jest także zaćma (katarakta). Schorzenie polega na zmętnieniu soczewki oka. Objawami jest zamglone, rozmyte widzenie. Pacjenci z zaćmą często opisują swoje dolegliwości jako wrażenie patrzenia przez gęstą mgłę lub przez mlecznobiałą zasłonę. Jedynym skutecznym sposobem leczenia zaćmy jest operacja. Najnowocześniejszą metodą stosowaną w terapii katarakty jest laseroterapia. Zabieg polega na rozbiciu i usunięciu zmętniałej soczewki oraz zastąpieniu jej implantem wewnątrzgałkowym. Operacja jest całkowicie bezbolesna i pozwala pacjentom na powrót cieszyć się dobrą jakością widzenia.
