Stożek rogówki to choroba oczu, w wyniku której rogówka staje się coraz cieńsza i przybiera stożkowaty kształt. Schorzenie to w większości przypadków dotyka obu oczu i rozwija się przez okres ok. 10 – 20 lat. Choroba ta jest jedną z najczęstszych przyczyn przeszczepu rogówki. Choć schorzenie to nie jest na obecnym etapie medycyny wyleczalne, to możemy skutecznie hamować jego rozwój lub minimalizować objawy. W jakim wieku najczęściej pojawia się stożek rogówki? Czy jest to choroba dziedziczna?

Przyczyny powstawania stożka rogówki nie zostały dokładnie ustalone, jednak wielu naukowców uważa, że główną przyczyną występowania tego schorzenia są obciążenia genetyczne. Prawdopodobieństwo zachorowania dzieci osób, u których wykryto stożek rogówki, wynosi 10%. Również osoby zmagające się z takimi chorobami, jak zespół Downa, Marfana czy Alposta są bardziej narażone na wrodzone wady układu wzrokowego, w tym właśnie na wspomniany stożek rogówki. Rozwój choroby może przyspieszyć ponadto intensywne tarcie oczu, a także choroby atopowe, takie jak astma, alergie czy egzema. Zgodnie z badaniami, stożek rogówki występuje częściej u mężczyzn - pojawia się w młodszym wieku, a jego stopień zaawansowania jest zwykle wyższy.

Wraz z czasem i narastającym wybrzuszeniem rogówki, osoby zmagające się ze stożkiem rogówki muszą liczyć się z coraz bardziej dokuczliwymi objawami. Choroba ta zwykle postępuje bardzo powoli i początkowo trudno dostrzec niepokojące objawy - dlatego tak ważna jest regularna profilaktyka naszego narządu wzroku. Im wcześniej wykryjemy chorobę, tym wcześniej możemy rozpocząć leczenie, które nie tylko zniweluje nieprzyjemne objawy, ale także może zahamować rozwój choroby. Kiedy warto zwrócić do lekarza okulisty o poradę?

 

Jednymi z najczęściej obserwowany subiektywnych objawów stożka rogówki jest fotofobia, czyli nadwrażliwość na światło, a także  swędzenie i zaczerwienienie oczu. Z biegiem czasu musimy się także liczyć z postępującym pogorszeniem wzroku i narastającym astygmatyzmem. Pacjenci zmagający się ze stożkiem rogówki skarżą się ponadto na widzenie mnogie, pogorszenie widzenia w nocy oraz tzw. efekt "halo" wokół źródeł światła.

Stożek rogówki na początku zwykle rozwija się w jednym oku i dopiero z czasem atakuj drugie oko. Zwykle jest to kwestią czasu, gdyż obustronny stożek rogówki występuje w 90% przypadków. Schorzenie to jest dosyć rzadkie - dotyka 1 na 1000 osób, a sam rozwój choroby rozpoczyna się zwykle między 20 a 30 rokiem życia. 

 

 

Tak jak wspominaliśmy wcześniej - choroba może się rozwijać nawet 20 lat - często więc młode osoby nie dostrzegają żadnych niepokojących objawów.  Jeśli zmagamy się ze stożkiem rogówki, musimy mieć świadomość, że istnieje prawdopodobieństwa, że przypadłość ta dosięgnie także nasze dzieci. Na szczęście z biegiem lat medycyna okulistyczna idzie cały czas do przodu i kto wie, być może z czasem będziemy w stanie trwale zahamować tę chorobę.