img

Nadwzroczność – co to jest?

Nadwzroczność, inaczej zwana jest dalekowzrocznością, a w medycynie hiperopią. To jedna z najczęściej występujących na świecie wad wzroku. Nie jest bardzo groźna, ale może nieco utrudnić życie. Czym jest, skąd się bierze i jak ją leczyć?

Czym jest nadwzroczność?

Nadwzroczność to wada wzroku, w wyniku której pacjent widzi wyraźnie jedynie przedmioty znajdujące się w oddali, zaś przedmioty będące blisko są zamazane. Zależnie od stopnia zaawansowania nadwzroczności odległość na jaką pacjent będzie wyraźnie widział będzie się różnić - u osób z dużą wadą wzroku nawet przedmioty znajdujące się stosunkowo daleko będą wydawały się niewyraźne. Nadwzroczność utrudnia czynności takie, jak choćby czytanie i pisanie.

Szacuje się, że nawet 90% dzieci rodzi się z nadwzrocznością. W większości przypadków wada ta zanika w pierwszych latach rozwoju dziecka. W niektórych przypadkach nadwzroczność pozostaje jednak, i konieczna jest korekta wzroku.

Z fizjologicznego punktu widzenia nadwzroczność może wynikać albo ze zbyt płaskiej rogówki, albo ze zbyt krótkiej gałki ocznej. W obu przypadkach efekt jest ten sam - obraz pada za siatkówką oka, zamiast na siatkówce, jak to jest w przypadku zdrowego oka. To z kolei powoduje zaburzenie widzenia z bliska.

Objawy nadwzroczności

Najbardziej ewidentnym objawem nadwzroczności jest problem z widzeniem bliży. Odruchowe odsuwanie od siebie książki, telefonu, czy tabletu, aby odczytać to, co znajduje się na ekranie. Problemy z czytaniem etykiet na produktach, zwłaszcza jeśli coś jest napisane małym drukiem. Wszystko to może być znakiem, że występuje u pacjenta nadwzroczność. Innymi objawami będą zawroty głowy i ból przypominający migrenę, uczucie przemęczenia oczu, łzawienie, a czasem nawet zez zbieżny (szczególnie u dzieci).

Jednakże, nawet jeśli stwierdzisz u siebie wszystkie te objawy, nie ma możliwości samodzielnego zdiagnozowania nadwzroczności. Zrobić to może tylko lekarz. W przypadku jakichkolwiek problemów ze wzrokiem należy jak najszybciej udać się do okulisty, który wykona odpowiednie badania, postawi diagnozę i zaproponuje leczenie.

Przyczyny nadwzroczności

Wśród przyczyn nadwzroczności wskazuje się trzy główne - genetyczne, a także pewne schorzenia, czy zatrucia, których powikłaniem może być nadwzroczność. Jeśli chodzi o genetykę, ocenia się, że jest to najistotniejsza przyczyna powstawania nadwzroczności - występowanie tej wady wzroku u rodziców, czy dziadków zdecydowanie podnosi ryzyko wystąpienia jej również u nas. Ponadto, jak zostało wspomniane, zasadnicza większość małych dzieci prezentuje objawy nadwzroczności. Najczęściej z czasem wada ta koryguje się samoistnie, istnieją jednak przypadki, gdzie utrzymuje się ona aż do dorosłego życia. Jeśli chodzi o nadwzroczność jako powikłanie innych chorób, dotyczy to chociażby zapalenia opon mózgowych, czy cukrzycy. Zatrucie ołowiem, czy jadem kiełbasianym również podnosi ryzyko wystąpienia nadwzroczności.

Leczenie nadwzroczności

Nadwzroczność można skorygować za pomocą odpowiednich szkieł korekcyjnych - czy to okularów, czy soczewek kontaktowych. Osoby z nadwzrocznością będą nosić tak zwane “plusy”, szkła o odpowiedniej mocy, mając na celu poprawę widzenia przedmiotów z bliska.

Można również nadwzroczność wyleczyć całkowicie za pomocą zabiegów chirurgicznych. Operacja laserowa pozwala na wymodelowanie rogówki tak, aby jej zdolność skupiająca wróciła do normy. Dla osób, które nie kwalifikują się do zabiegu laserowego alternatywą może być refrakcyjna wymiana soczewki, bądź wszczepienie do oka soczewki fakijnej.

Zobacz również